her seye bir neden ariyor insan. olmaliymis gibi.
agirligini olcuyor yasamin ve askin yine de nedensizlikten duvara carpiyor duygular.
nedensizlikten ölüyoruz.
bir neden bulamayinca kalmak icin, gitmek gerekiyor iste.
o ufak nedene ihtiyac duyuyorsun, yasamak, kalmak, sevmek ve diger tum fiiler icin.
ben sana bir neden bulamiyorum. bakmak, gormek, dokunmak, hissetmek, yasamak istiyorum, kaybedecek bir seyim olsun istiyorum ama olmuyor. bize bir nefen birakmadin.
yasamak, ufacik bir omuru onur, gurur, serefle yasayamadiktan sonra ne anlami var gulmenin, uzulmenin.
ne bileyim her seyi goze alirdim belki. ama bir tek nedensizligi goze alamadim. varligimin nedensiz hissettilmesini kaldirmadim. insandan baksa bir sey gibi hissederken nasil sevebilirdim?
ben annemin sesini hatirlamiyorum.. varligima
bir nedenim yok. sen de olma.
