Hayattan ümidini bir insan neden keser?
En başta birisi/ birileri veya kendi yüzünden.
Çaresizlik, sıkıntı, dert kapıya dayandığı zaman ümitsizliğe düştüğüm benim de çok oluyor. Fakat bu yanlış...
Allah'a tam manasıyla iman eden ve tevekkül makamına eren kişi ümitsizliği geride bırakır. Anlarsın ki Derdi veren, dermanını da verecektir. Biri yüzünden bir sıkıntıya mı duçar oldun: elinden geleni yap ve tevekkül et rabbin sana bir yol gösterecektir. insan başına gelen kötülüklerden kendisi sorumludur. iyilikler ise Allah'tandır. Kimse Kullandığı geminin dümenini tutan eli ayağı gözü sahiplenemez onlar halık Allah'ındır; ama o dümeni bırakan, gemiyi başıboş dolandıran iradesizlik, kişinin kendi iradesizliğidir. Allah'a imanımız ne kadar kâvî olursa psikolojik sorunlarımız da o derece azalıp bitecektir. Ye's, ümitsizlik, bedbinlik... bu duygular şeytanın ve nefsin hoşuna giden hallerdir. Her şeyi yaratan, her şeye gücü yeten kadir, kulunin her duasına cevap veren mucîb rabbimiz varken bu duygular niye? bunlar gaflettir. Samimiyetle edilen bir dua, bin kapıyı açıp bin ümitsizliği dağıtır... Erzurumlu ibrahim Hakkı Hazretlerinin meşhur şiirinden şu parçayı herkes tekrar tekrar okumalı:
Hiç ummadığın yerde
Nâgâh açılır perde
Derman yetişir derde
Mevlâm görelim neyler
Neylerse güzel eyler...
