Ahmet Hamdi Tanpınar'ın önemli romanıdır. Roman Mümtaz ile Nuran'ın aşkı merkezinde 1930'lu yılların sonlarında istanbul'da geçer. Tanpınar'ın sistemli bir şekilde olmasa da ayrı ayrı yazılarda belirttiği Türk modernleşmesi hakkındaki fikirleri romanda karakterler arasındaki sohbetlerde ve tartışmalarda verilir. Romandaki ihsan karakterinin Yahya Kemal'den esinlenildiği söylenir. Suat adındaki anarşist ruhlu karakter de dikkat çekicidir. ilk defa bu romanda Tanpınar Mümtaz ile Doğu-Batı arasında kalmış, iki kültüre de adapte olamayan kahramanı yaratır. Kendisinden önce Türk romanında bu yoktur. Romanın bazı bölümleri günümüz Türkiye'sini bir tablo gibi gözümüzün önüne serer. Bakalım ne demiş üstat:
" Birtakım mekteplerimiz var; birçok şeyler öğretiyoruz. Fakat hep eksik olan bir memur kadrosunu doldurmak için çalışıyoruz. Bu kadro dolduğu zaman ne yapacağız? Çocuklarımızı muayyen yaşlara kadar okutmayı adet edindik. Bu çok güzel bir şey! Fakat günün birinde bu mektepler sadece işsiz adam çıkartacak, bir yığın yarı münevver hayatı kaplayacak. O zaman ne olacak? Kriz... Halbuki maarifi istihsalin yardımcısı yapabiliriz ve dahili eşanjı arttırabiliriz."
