2 temmuzun alevi bir başka yakar beni yaz olmasından ayrı. Çocuk gözlerimin televizyona kitlendiğini anımsıyorum, dün gibi hatırlıyiorum olan biteni. insanlar... Gitgide kalabalıklaşan insanlar... Bir bina yanıyor ve insanlar önünde bagırıyor: tekbir! Allahuekber!
Müslümanlar bir şeyi kutluyordu sanırım ben de bagırdım: allahuekber!
Ailem pür dikkat tv izliyordu. Babam kızdı bana: oğlum sus!
Susmuştum ve kardeşlerimin gözleri dolu doluydu, babamın yüzü bitkindi. Fakat onlar neden eğlenmiyordu?
Tv' ye tekrar baktım ve tv' de allahuekber diye bağıranların da eğlenmediğini gördüm. Yüzlerinde anlamlandıramadığım bir öfke vardı. Ve bina yanmaya devam ediyordu...
Büyüdükçe õğreniyordum alevi olduğumuzu ve o binada yananların da alevi olduğunu hatta sırf alevi oldukları için yakıldıklarını. iyi de biz kötü naptık ki abi diye sordum. Dinsiz mişiz dedi abim. Ama ben namaz surelerini biliyorum, babam her gece yatarak ya allah ya muhammed ya ali diye dua eder, müslüman değil miyiz biz şimdi? Abim bir şeyler anlattıysa da anlamamıştım. iyi ama ben namaz kılmayı biliyordum...
Sonraları anladım bunun bir ideoloji meselesi olduğunu. Aleviler tarih boyunca hep katlediliyordu dindar görünümlü iblisler tarafından. Çünkü aleviler kötülük bilmez, sadece kendi için değil tüm insanlık için doğru bildiğini hep söylerler. Tek bir şey için, daha güzel ve adil bir dünya için...
Onlar asla bilemediler; adı üstünde aleviydi, çoktan göğüslemişti zalimden gelen alevi.
