73 taksim yenibosna hattında gerçekleştirdiğim eylem. şöyle ki;
bir yaz günü. hava 45 derece resmen. 73 numaralı otobüste ağzına kadar dolu. en önde ayakta duruyorum. migrenim tutmuş. başım ağrıyor. midemde 2. dünya savaşı var desem yeridir. trafik santim santim ilerliyor. ben yorgunluk, sıcak, migren derken midemin kontrolünü kaybediyorum. suratım yeşil galiba o yüzden en öndeki ablayla gözgöze geldik. bana endişeli gözlerle baktı. benim mide akciğerlere çıktı hissediyorum. yavaş yavaş şoföre döndüm gözlerim dehşetle bakıyor adama. tam bir şey söyleyecekmiş gibi ağzımı açtım ve otobüsün önüne bütün yediklerimi bırakıverdim. tamamen bittiğine emin olduğum anda da bana dehşetle bakan insanlarla bakıştım sonra açık olan ön kapıdan atlayıp istiklal caddesine doğru arkama bile bakmadan koştum. o sıcakta mağdur ettiğim istanbul halkından özür diliyorum.
