Bir arkadaşım vardı, eve her geldiğinde kitaplarımdan birini alırdı, hayır alma diyemezdim.
baktım giden gelmiyor, isteyemiyorum da, bende ona her gittiğimde bir kitabını almaya başladım. Hani çoğunu okuyacağımdan değil, maksat skoru eşitlemek.
neyse, adam kitaplarını almama hiç mırın kırın etmez, üstelik al abi bak bu da çok güzel diye başka kitaplarda verirdi.
bir süre sonra adamın kütüphanesinin neredeyse tamamı benim kitaplarımla doldu. Tabi benim kütüphanede onun kitaplarıyla.
Ya adam hiçbir kitabını geri istemedi, böyle olunca bende isteyemedim tabi.
adam benim yüzüklerin efendisi serisine çöktü, bende harry potter serisini götürdüm.
Ama aklım aldığım kitaplarda. Ya bu nasıl rahat bir adamdı, herifi sinir etmeye çalıştıkça ben daha fazla sinir oldum.
Şimdi habire uğur koşar kitapları alıyorum, onları almıyor. Oh be.
