Emperyalist dış güçlerle ülkenin islamcı, ikinci cumhuriyetçi gibi gerici odaklarını aynı noktada buluşturan düşünce tarzı. Burada kavramlar şöyle algılanıyor:
Demokrasi: Ulusçuluktan vazgeçmek ve özgürleşmek. (Avrupa vazgeçmiyor tabi)
Kemalizm ve Cumhuriyetçilik: Gerici, baskıcı ve insanların yaşamını kısıtlayan bir düşünce tarzı.
Türkiye'yi Fransız erkeğinin kucağına oturmaya çalışan bir türbanlı kadına benzetmişler protesto afişlerinde. işte peşlerinden gidilen Avrupa ve onun meşhur birliği. Kendi ülkesinden ve kültürel değerlerinden utanan, kendisini ötekinin öngördüğü bir anlayışa hapsedenler ulus olamadan ne hallere düşüleceğini yaşayıp öğreneceklerdir. Süreç gelip buralara dayanmıştır.
Tabi bütün bunlar olurken ikinci cumhuriyetçiler, iş dünyasının bazı zekileri bazı kaygılar da duymaya başlamışlardır. Bireysel yaşamlarının kısıtlanacağı korkusu sarmıştır bunları. Yoksa boğazda oturup rakı içemeyecekler midir? Burjuvazi ile emperyalist güç kafa kafaya girmiştir sonunda. Çıkarlar çatıştı. Türkiye'nin demokratikleşmesi yönünde falan değil bireysel büyük dünyalarını kurtarmak için homurdanmaya başladılar. Ne demokrasi ama(!)
