birinin mutsuzluğundan kar edecek kansızlara selam olsun öncelikle.
yıldız tilbe'nin vazgeçtim'ini bilirdim de oturup dinlemişliğim yoktu birkaç ay öncesine kadar. bir arkadaşımla acıdan ölmeye karar verdiğimiz bir akşam hatun açtı bu şarkıyı. şarkının adını ve söyleyenleri görünce o cehennem içinden sıyrılıp "pfff bunu mu dinliycez yeea?" yavşaklığı yapmıştım. o kadar uzaktım şarkıya, niran ünsal'a ve ışın karaca'ya.
her neyse, el mahkum, dinlemeye başladık. allah allah, yavaş yavaş sarmaya başladı. videonun sonunda ağzım açık kalmıştı, tüylerim diken dikendi. bu iki kadının sesi -ki kadın sesine müthiş önyargılı ve mesafeliyimdir-, onu da geçtim ikisinin mükemmel uyumu, şarkının bir şekilde çok çok çok güzel oluşu, benim o anda tam olarak şarkıdaki şekilde ölüyor oluşum falan.
bahsettiğim şarkı en güzel bu iki kadın tarafında söylenmiştir. ölmeden evvel bir kez kulak vermekte fayda var. ne kadar metalli pislik, elektronik antik kuntik, pop mop müzik dinlerseniz dinleyin.
