yaşam standartlarımızla ters orantılı durum olsa gerek. katagorize etmenin dayanılmaz hafifliğinden dem vuran olursa ben demlenmişim ağabey derim çıkarım işin içinden. asgari ücretle çalışan amcadan bahsedelim akşam eve dönüşte sömürülmüş bi halde, pazar önünden geçerken eve götürmesi gereken müktelif gıdaları parasına göre elemektedir. tamamiyle maddi valıklardan da vuku bulan eylemler de değildir hani, vardır kültürümüz de küfürbazlık.
- mına koyim domates değil altın sanki 2 tane yeter.
- vay anasını patlıcanın fiyatına bak tokiden ev alırım bunu alacağıma.
- miktiğim kabağına bakmak bile parayla lan.
pazarı gecip eve vardı üst baş değişimi yemek yeme ince ve kalın bağırsağı boşaltma işlemlerinden sonra tv karşısına geçirelim amcamızı
(dandik reklamlar üfürükten diziler ve full magazin sikerim ben işi anlatırken bile kufre sevkediyo insanı amcamızın tv hakkındaki yorumunu almaalım iyisimi.)
şimdi asgari ücerete az bişey demiyecem çok bişey zam yapalım mesela 6 kat atrılalım.
amcamız sömürülmüş ama emeğinin karşılığı almış bi durumda, tekrar pazar önünden geçsin.
-kolay geldis ustam nasılsın hele ver ordan iki kilo domates.
- yeğenim şu hormonsuz patlıcandan 1 kilo tartsana
- ( kabak lazım sorusuna) aslanım hanım kabak sevmiyor sen bize taza fasulye ver.
pazarı gecip eve vardı üst baş değişimi yemek yeme ince ve kalın bağırsağı boşaltma işlemlerinden tez elden bitirip bilgisayar kaşısına geçer sıkıldıktan sonra DVD keyfine bakar.
