5.
-
gecenin gelgitleri içinde bıraktın silüetimi. silüetim sessiz, silüetim sensiz ve yorgun.
kır bahçesinde yaptığımız taçlardandı umutlarımız. umutlarımız vardı vuslata dair. yaşamsa boynumuzdaki bir demir parçasıydı.
prangalanmıştık hayata ve tanıdık ruhlara.
ruhlarsa bedeni özgür kılan,
özgürlük ise gözlerden boşalıp dehlizlere çarpan tuzlu sulardı.
yükselen sular eşliğinde çağladı sessiz çığlığımız.
şişştt konuşma sakın.
duymasınlar bizi, görmesinler susuz bıraktığımız bedenlerimizi.
yaşamaya mecburuz ya hepsi bu yüzdendi...
