son dakikaya kadar beşiktaş'ın ne zaman gol yiyeceğini bekleyerek izledim. eminim beşiktaş'lılar da gol yiyene kadar hiç bir an evet şimdi rahatladık diyerek izlemediler. içimden bir ses beşiktaş ne yapıp edip bu maçta özellikle de son dakikalarda yiyeceğini söylüyordu.
maçın bitimine 5 dakika kala annemle girdiğim diyalog;
annnem: kaç kaç
ben: 0-0 ama birazdan yerler
ne yazık ki beşiktaş beni şaşırtmadı. açık açık görülen şu ki beşiktaş'ta oyunu alıp götürecek, takımı ateşleyecek bir büyük futbolcu yok. şu takıma bakıp ta benim takımımda olsun diyebileceğim veya buna dikkat etmek gerekir diyebileceğim tek bir futbolcu yok. Hal böyleyken şampiyonlar ligi bu tür acemilikleri kaldırmıyor, cezayı çok çabuk kesiyor.
