mimarlığın, statik yerine dinamik sistemlerle yapılan versiyonu olduğu halde neden mimarlık kadar göklere çıkartılıp entelektüel anlam yüklenmediğini çözemediğim meslek.
matlab kullanırlar, çizerler,makinenin elemanlarını öğrenir, plan çözer, kesit alır projeyi tasarlarlar hesabını da yaparlar.
sanırsam mesleklerin 'sanat' ilan edilme kıstası biraz kalıpçı düşüncelerle şekillendiğinden, aslında en az günümüz türkiyesinin teknik ressam kıvamında çalıştırılan mimarları kadar tasarıma yoğunlaştıkları halde bu meslek hep 'odun mühendisler işte hesaplasınlar anca' diye genellemelere kurban gidip kareli gömlek , metal gözlük , at kuyruğu saç ve t cetveli diye tarif edilecek.
şimdi makinaların estetik birer obje olarak değil işlevsel birer parça olduklarından bahsedilecek. ve sanat ürününün amacının sadece estetik kaygı olduğu vb. yazılacak.
oysa binaların da temel fonksiyonu içinde barınılmasıdır, sağlamlığı , kullanışlılığı vb. gözetilir üstüne bir de estetik dizayn yapılır. yani bir ton beton, çelik, cam , tuğla vb. malzeme sadece yoldan geçen beğensin diye bir araya getirillmez aksine her yapının bir fonksiyonu vardır ona göre proje çözülür. tıpkı sağlamlık, kullanışlılık vb. amaçları barındıran , aerodinamik özellikleri gözetilen bir araba ya da uçak modelinin aynı zamanda dizaynıyla da öne çıkmasının istenmesi gibi.
öyleyse makine mühendisinin günah keçisi olup, mimarlığın baş tacı olmasının sebebi nedir?
biri fularla anılırken biri neden hesap makinesiyle anılmaktadır?
