her an olabilir. insan mesleğinden nefret etmese de zamanla nefret ettirilme durumudur.
ben arkeoloğum efendim. evet evet arkeoloğum ve bundan zerre kadar utanıyosam şerefsiz terbiyesizim. ama ben şahsen nefret etmek üzereyim. birisi mesleğimi sorduğunda iki kere düşünmek zorunda kalıyorum. örneğin.
- ne bölüm okudun sen meslek ne?
- arkeoloji.
- ee ne iş yapıcan.
- ananın töbeee. belediyeye girip gider borusu kazıcam.
hadi buna zamanla alıştık da bi de şu var.
- aga meslek ne senin.
- arkeoloğum.
- aaaa var ya bizim köyde bi şey var. böyle bi tepe. altın var falan diyolar. sen de aletide vardır bunun aslında bi gitsek oraya sen baksan anlarsın.
definecimiyim lan ben pezevenk. aletim varmış mış sana girsin o alet inşallah. ben anlarmışım. anlarım anlarım ağzını yüzünü bi dağıtırsam sen de anlarsın. e be birader herkesin köyü var herkesin köyün de bi tepe var herkesin köyündeki tepe kendine be kardeşim. ne gidip gelip tepeleri bana iteliyosunuz. hayır memleketin taşı toprağımı biter anasını satiim. aha nefret ettim mesleğimden.
