22 yaşındayım bu yaşıma kadar kendimi herkesten farklı gördüm.bişey için seçilmiş gibi.bi boka yarar yeteneğim felanda yoktur ha.bunun sebebi çevremin böyle hissettirmeside olabilir dini inanışlarla ilgilide olabilir bilemiyorum.ama durum böyleyken herşey çok zordu mükemmel olmanın peşinde koşturup durdum en yakışıklı en zeki en yetenekli ben olmalıydım herkesin dikkati benim üzerimdeydi sanki rahatsızlık vericiydi.herkesi mutlu etme çabaları herkese karşı iyi görünme mücadelesi gerçekten çok yorucuydu.herkes gibi olduğumu üniversitede kimsenn zikinde olmayınca anladım .sıradan olmak..o kadar şahane o kadar mükemmel hissettirdiki anlatamam.kimse beni takmadığına göre rahatım artık,kimseyi mutlu etmek zorunda değilim.kendi sıradanlığımda kendimle başbaşayım.hakkaten çok iyi ha.
