Aileden birinin veya çok sevdiğiniz birinin hayatını kaybettiği andır. Bu acı tarif edilemez büyüklüktedir, kalbinize o an hançer saplanır soluksuz kalırsınız, ağzınız sanki iğne iplikle dikilmiş gibi bir kelime bile edemezsiniz. Kulaklarınızdan başlayan uğultu tüm kafatasınızı doldurur, filmlerde yanında bomba patlamış insanlar gibi hiçbir şey duyamazsınız, etrafta koşuşturan ve el işaretleriyle acınıza ortak olmak için çırpınan insanları ağır çekimde izlersiniz. Hayat o an manasını kaybetmiştir, takip eden birkaç ay içinde intihar etmeyi bile düşünebilirsiniz, çok zordur kayıp vermek. Ben bu acıyı ilk abim askerde vurulduğunda yaşadım Allah yardım etti ölmedi, ikincisini ise bu yıl babam üçüncü kat balkonundan hava almaya çıktığında düştüğünde yaşadım. O da ölmedi ellibeş günlük yoğun bakımdan sonra taburcu etmemize üç gün kala vefat etti, bu olayda en çok üzüldüğüm üçüncü olay oldu. Ben istemesem de biliyorum ki bu sonuncu olmayacak.
