kadınların çoğu ne istediğini bilmez; her zaman duygusal benliğini doyurmak istemelerinden kaynaklıdır bu, zira bu doyma ve yeniden acıkıp yine doymayı isteme bir tür dengesizliği beraberinde getirir. böyle dengesizleşen kadın dostumuz karşısındaki erkekten, erkeğinden duygularını dengelemesini ister.
erkekler ise her şeyi tıkırında olsun ister; önüne bakar ve ekstra anormalliklerle uğraşmak istemez. duygularını da son derece açık bir şekilde yaşayarak ayaklarının yere sağlam basmasını sağlar. ancak erkeğin hayatındaki anormallikler çoğu zaman kadın kişisi tarafından zuhur edilir. her şey güzel görünürken, her şeyin güzel olmaması için elde hiçbir sebep yokken, misis kadın efendi yukarıda siz yazar arkadaşların da yazdığı gibi saçma sapan istekleriyle erkeğini kendi dengesizlik girdabına sokar. bu durumda biz zavallı misterler üzülürüz ve kadınımızın mal olduğuna düşünürüz.
bu düşünce kadın tarafından bir "sen haklıydın yaa ben abartmışım" sözcük kombinasyonuna dönüştüğü zaman hatunumuzu sevmeye devam ederiz; aksi halde bizler dengesiz kızlarımızın dengeleyicileri olmadığımız için bu ilişki bitiş noktasına doğru yol alacaktır.
