kardeşimin doğduğu seneydi, aynı zamanda babaannemin kanser olduğunu öğrenmiştik.(babaannem bizimle yaşıyordu)
şilede onkoloji bölümü olmadığından babam annemi ve babaannemi istanbula göndermişti tedavi olması için.
8-9 yaşında bir çocuktum, babam ne kadar ilgilenmeye çalışsa da annem gibi olamadı işte bitlendim o sene.
farları kocaman bir araba şeklinde olan beslenme çantam vardı. babam uğraşmasın diye kendim hazırlardım çantamı.
peynir ve ekmek. o sene sadece peynir ve ekmek yedim okulun öğlen arasında. allah affetsin babaannem ölsün de
annem çabucak yanıma gelsin diye çok dua etmiştim hatırlıyorum. boğazım düğümlenince yazamıyormuşum şimdi farkettim.
