başrollerinde macaulay culkin ve anna chlumsky nin oynadığı 1991 yapımı bi filmin çok ötesinde film. bu filmi ilk izlediğim zamanı çok iyi hatırlıyorum. ben küçükken herkesin ağladığı filmlerde bi gram göz yaşı dökmeyen küçük yaşta bi çocuktum. o gün de bi arkadaşla bi filmde -filmin adını hatırlamıyorum- salya sümük ağladığı için alay ediyordum. arkadaşım bi anda sinirlendi ve bana bi film izleteceğini, eğer ağlamazsam kendisiyle istediğim kadar alay edebileceğimi, ama eğer ağlarsam onunla hiçbir zaman alay etmeyeceğimi söyledi, tamam dedim, keşke dilimi arı soksaymış -yazar burada filmi hatırlıyor ve arı sokması lafını geri alıyor, yazar ölmek istemiyor-.
sonuç: ben filmde ve filmden sonraki yaklaşık bi haftalık zaman diliminde de film aklıma geldikçe ağladım. iddiayı da kaybettim, o gün bu gündür arkadaşla alay edemiyorum. ama gerçekten insan filmi izlerken göz yaşlarına hakim olamıyor. hele o thomas j.'in arı kovanının yanından yüzüğü alışı, arıların her yanını sarışı, gözlüğünün düşüşü, babasının vada ya thomas ın arıya alerjisinin olduğunu ve çok arının olduğunu söylemesi, vada nın gidip öğretmene aşık olduğunu öğretmene itiraf etmesi ve öğretmeninin evleneceğini öğrenmesi, filmin sonunda okuduğu şiir -thomas a yazdığı şiir-, ve thomas ile vada nın öpüşmesi, o masum öpücük... filmin insanı en üzen sahnelerinden biri ise vada nın thomas ın cesedinin başında "gözlüğünü verinona, gözlüğü olmadan göremez!" kısmıydı. ah ah my girl, ah bana küçücük yaşta travma yaşatan film... bingo!... -filmi izleyenler ne dediğimi anlarlar-
