ah bu ben kendimi nerelere koşsam??
şu sıralar çoğu insana "abi siz hayırdır ya??" diyesim var.
erkek kardeşim kendiyle alakası olmayan, şişko, sevimsiz, yalak bir kızla çıkmaya başlamış! yan yana fotoğraflarını görene kadar inanmadım. ha kız şişko çirkin ama seviyeli kültürlü şöyle bir baltaya sap olmuş olsa..hadi neyse iç güzellik işleri diyeceğiz. kız bunun fotoğraflarını paylaşıp duruyor kalpler malpler yapıyor. dedim heralde bu kendi kendine gelin güvey bizimki de sesini çıkarmıyor. yani cidden söylüyorum, kardeşim diye değil, yüz olsun, fizik olsun manken olacak bir insan. ha kafası da var ayriyeten, çalışıyor yani. bir süre daha geçti böyle. aha da az önce boy boy fotoğraflarını gördüm. Allah'ımm..Allah'ım.. beni bıçaklayın!
etrafıma bakıyorum. insanlar mutlu lan. niye olm niye? ne oldu hepinize birden böyle?
kimi arasam bir yere gitmiş. sosyal medyaya zaten girilmiyor. millet bitirmiş işi gücü eşiyle dostuyla gezmelerde.
markete çıkıyorum. tanıdık insanlar görüyorum yanlarında arkadaşları güle oynaya yürüyorlar.
arasa da iki dolanıversek de içim açılsa dediğim insan anca kendine müslüman, almış arabayı sahil boyu şehir şehir geziyor.
bu ne yazık değil mi bana? bir taşınma daha kapıya dayandı. bir çöpümü oynatmış değilim son 2 günüm kaldı burada kalabileceğim. daha bir aylık ücret daha vermem gerekiyor en son yarın. bir sürü eşya toplanacak taşınacak.. yetmez gibi bütlerim var bir de stresime stres katan. sayfa sayfa ders notları.. finallerine giremediğim mecburen büte kaldığım nalet dersler..
zaten geç başladık bu işe..yaşıtlarımın mezun oluşuna 2. kez şahit oluyorum. millet kep cübbe dolaşıyor. hepsinde bir heyecan bir sırıtkan surat. ağliycam!
önümde ders notları, iştahım kesilmiş, başımda bir ağırlık, içim şişmiş masada oturup duruyorum. arkadaşlarım mezuniyet fotoğraflarını gösteriyor. kimi ertesi gün yapılacak törenine davet ediyor. "gel sen de güzel olcak hadi fotoğraflarımızı çekersin hem" diyorlar.. gözlerine bir saniye çökmüş, bitmiş, harap olmuş bir bakış atmam yetiyor. "..aa tamam senin sınavın var peki çalış meşgul etmeyeyim" deyip gidiyorlar seke seke..
yetmez gibi bir de derdimi anlatamıyorum bazı sevdiğim insanlara. iki gün bencil olmayın lan! hep ben mi bir şeyler yapacağım bir nefes ya..bir nefes alayım.. sinirlenince de "sen busun işte, senin anlayışın bu kadar" oluruyoruz.
ablam, sınavları var diye gitsem de yeğnime baksam derdinde.. hay anasını sanki sadece senin sınavın var. yetmez gibi, sınavlarım bitse de o rahat rahat gezse ben çocuğa baksam düşüncesi seziyorum davranışlarında. şimdi bununkiler de bitecek ya, e kadın gezecek tabi stres atacak. ben kimim ki anasını satiym kimim ben?
babam aramış, "sen napıyosun hala orda? ne yapacaksın şimdi bi anlat bakayım." diyor. annem, "bana bak sen bilerek bıraktın di mi bu sınavları daha çok orda kalıyim diye? he doğru söyle bakiym?" diyor..
cepte para kalmadı. iş arayamıyorum yoğunluktan, kafamın bu dağınık halinden kurtulamıyorum. borçlar, taksitler kapıda..bir de çalışmama izin vermiyorlar..
insanlara söz verdim sınavlardan sonra bir şeyler yapmaya. ne zaman var ne para.
