küçüklüğümden beri canımı sıkan durumdur. 6-7 senedir muhabbet kuşu besliyoruz evde ve her gelen misafirle birlikte küçüklüğümden beri ayrı bir gerilim yaşıyorum. küçücük kuşa sanki bir filmiş bir balinaymış gibi davranılması sinirimi bozuyor. zaten bu kuşlar tanımadığı biri kafese yaklaşınca hemen tedirgin hallere girer, inadına eve gelen misafirler de parmağını, kafasını falan sokar kafese. hemen bi cicikuş cicikuş. ne cicikuşu ulan hayvana cicikuş falan öğretmedik biz, ailedeki herkesin ismini söylüyor. o değil annem babam da bir şey demez ben içten içten sıkarım kendimi. hayır görüyorum sen kafanı soktukça, kafese dana gibi yaklaşınca o hayvan korkuyor. sonra bir de iyice ilgilenirse bu misafirler ''yav açsak gelir mi bize?'' moduna girerler. gelmez efendim gelmez kaç senedir bakıyoruz o kuşa bize anca geliyor size gelmez. yok ama açılır o kuşun kafesi. hanimiş nerdeymiş gel cicikuş gel. afedersiniz yav amına koyayım açma dedik mutfaktaki balkonun kapısı açık salondan uçar gelir dedik yok babam yine açmış o kuşun kafesini. yine yav uçsun bi şey olmaz modunda. takıyorum efendim, böyle şeylere takıyorum ben, o kuş korkuyor ürküyor ağzı yok diye kimse anlamıyor ben sıkıntıya giriyorum burada. o kuşun başına bir şey gelse de olay çıkarsam evde ''siz yaptınız işte sizin yüzünüzden oldu amına koyduğumun salakları hep sizin yüzünüzden'' diye girişsem hepsine.
