sorunsalda geçen "salt doğruluk", "hata ayıklama ve hataları kabullenme" insan fıtratına terstir. dosdoğru bir insan hatasız insan demektir ki bu; tövbeyi, duayı, cehennemi, günahı ve dolayısı ile sevabı geçersiz kılar.
insan hata yapmalıdır.
insan hata yaptıktan sonra yaptığı hatayı kabul edebiliyorsa insan olur, kabul etmiyorsa zaten toplumdaki yeri gibi kendi benliğindeki yerini de kaybedecektir.
davranışlar ya da eylemler her zaman belirleyici olmayacaktır. yapılan eylem "birilerinin gözüne girmek" adına yapılıyorsa, "adım duyulsun" hesabı güdülüyorsa bu eylem yeterli olacak mıdır?
sadece eylem değildir esas olan.
eylem ile niyet tutarlılığı esastır. niyet başka eylem başka olursa buradaki samimiyetsizliği en erdemli insan dahi açıklayamaz kendine.
özetle; insanın kendi kendine yaptığı muhasebe, "hesap göreni" bağlamayacaktır.
