gecikmişlik hissiyle yazıyorum bu cümleleri, geç kalmışlık hissiyle. biraz da göz yaşıyla.
'belki biraz önce birini kaybetmişiz.
siz hiç eksilmediniz mi? biz çok eksildik.'
hayatın tam ortasından bir yerden, 'yalnız değiliz' derken aslında 'yapayalnız ve kırık döküğüz' diye bağıran, ağlayan bir şarkı bu.
