Özellikle bir ölümle başlayan, buna rağmen sevdiğini yitiren insanların ölüm gerçeğini kabulleniş süreçlerini yok sayan bir film Tom à la ferme. Bu ayrıntı bile filmin başlı başına inandırıcılığını sınamaya kafi! Fakat anlatılan yan hikayelerin her birisi kendi içerisinde bir film oluşturabilecek kadar çetrefilliyken Xavier Dolan lafı uzatır gibi kamerasını anlamsızca dolandırarak anlattığı hikayenin daha da amaçsızlaşmasına sebep oluyor. Neticedeyse; film, kaçınılmaz olarak bilmediği bir konuda ahkam kesen birisini andırıyor!
