Aslında o kadar da boş bir önerme değildir. Gençliğimde yaşadığım taşranın kütüphanesi ile tek sineması aynı binada olup bina iki katlıydı ve ikinci katı sinema olarak kullanılıyordu, bendeniz idealist bir genç olarak Türkiyeyi kurtarma planları yapan bu nedenle sürekli kendisini geliştirmek amacıyla kütüphaneden çıkmayan birisiydim, bazen eve gitmek için kütüphaneden çıkışta ya da nefes almak için bir ara dışarı çıktığımda yaşıtlarım hemcinslerimin yanlarında kızlarla sinema arasında dışarıda sohbetlerini görür onları küçümser züppeler oruspular falan derdim.
Akabinde yaş ilerlerdi ben ne türkiyeyi kurtarabildim ne de okuduğum kitaplar bana fayda etti. Şimdi düşünüyorum da kitapların peşinde koşup idealist amaçlar uğruna gençliğimi heba edeceğime bir kaç tane karı kızı bir punduna getirebilirim. En azından kara geçerdim.
Sonuç: Evet pişmanım.
Son söz: Kitap okumak dünyanın en boş işidir.
