Vasıfsız hissediyorum, eline aldığı her şeyi kıran, karıncalara yardım etmek isterken yuvalarını bozan o çocuğum hala. Niyet hiç önemli değil sonucu iyi olan iyi niyetim de olmadı benim, kötü niyetle başlamamışken hiçbir şeye elimde patladı iyi niyetlerim sorunum buydu belki de. Her iyi niyet pimi çekilmiş bir el bombası ben de ne zaman patlayacağını hiç bilemiyorum ama biliyorum ki en çok ben parçalanacağım ruhum saçılacak her yana sonra tekrar toparlanacağım bi sonra ki patlamada tekrar parçalanabilmek için.Sonsuz bir oyun, bu yaşam oyunu elinde pimi çekilmiş bombalarla bekleme oyunu, ölen çıkıyor. Sevme kabiliyetimi aldılar insanlar, elimden değerlerimi aldılar, benliğimi aldılar, bir şeyler dayattılar çok kural vardı ben tek kurala alışıktım "herkesi sev" zor geldi hayat zor geldi yaşamak ama bitiremedim ki yaşamımı içten içe çürüyorum hayatın güzel olabileceğine dair umudum çürütüyor beni hem kendimi öldürmemi engelliyor hem de ruhumu çürütüyor. Bıraksa yakamı umut daha fazla çürümeden özgür olsa artık bu ruh. Sanki bilmiyor muyum aslında hayatın etkisi büyüdükçe geçen güzel bir kafa olduğunu asla ama asla iyiye gidemeyeceğini ama umutsuzca umut ediyorum. iyi sabahlar uyumalıyım.
