gerçekten bir türlü kafamda çözüm bulamadığım mantıksızlık.
olum ben daha kendime tahammül edemiyorum bi de kalkıp elin kızıyla mı uğraşıcam? aptal saptal takıntıları olur, beklentileri olur, pms dönemi olur, düzenli olarak bir şeyler yapmanız gerekir araya soğukluk girmesin diye, saçma salak kız tutarsızlıkları olur ve daha bir yığın aptal saçmalık/sorumluluk/gereklilik/formalite...
siz anlamazsınız abazan erkekler, sizin gözünüz dünyayı görmüyor zaten kız deyince siz mi anlayacaksınız lan beni? ben de aseksüel değilim ama sırf doğam beni kızlara itiyor diye onlarla bi ilişkiye başlayacak kadar aptal olamıyorum. hayır yani öyle bir şey olması lazım ki, aşık olmam lazım hatunun birine, beynimin tamamen devre dışı kalması lazım, o düşünemediğim süreçte bu dibine kadar mantıksız işe girişmem lazım. bir de zamane kızlarında da zerre kadar kalite yok. bende de kalite yok ama zamane kızını gördükçe kaliteli olmak için motivasyonum düşüyor.
bunlara ek olarak bir de bir ilişkiye başlamanın böyle bir zorunluluk olarak lanse edildiği gerçeği var. sanki herkesin biriyle ilişkisi olmak zorunda anasını satayım. insanlar genel olarak samimiyetsiz zaten, ben neden bu samimiyetsiz yaratıklardan birini sırf toplum dayattı diye sevgili edineyim. ulan ben sırası geliyor en yakın arkadaşıma bile tahammül edemiyorum elin kızına mı tahammül edicem?
ulan o kadar kalitesizsiniz ki iki saniye aileleriniz sizi bırakıp üniversiteye gitseniz yemediğiniz bok kalmıyor. sizi görünce size üzülmüyorum, bana ne anasını satayım. kendime üzülüyorum be. bi de sizin gibi sikiklerin yetiştireceği çocukları düşünüp kendi çocuklarıma üzülüyorum. siz zaten ikinci ayağı da atmışınız çukura sizi mi düşünücem bi de. hayatınızda bir amaç kalmamış, ne yapsam da huzurlu olsam diye diye kendinizi mezarda buluyorsunuz. sonra bi de ölümden korkuyorsunuz. niye korkuyorsunuz lan ölümden? daha ne kadar boka batabilir ki varlığınız?
