Afrika denilince ilk aklıma gelen isimdi Nelson Mandela. Uzun dönem hapis yattığı, hırpalandığı, ezildiği, hor görüldüğü halde ben acı çekmedim diyebilecek kadar alçak gönüllü azimli bir insandı...
Özgürlük savaşçısı diyordum ismi sohbetlerde geçerse. Ezilenleri savunduğu için, pes etmediği için, her sabah yeni umutlarla güzel bir güne başladığı için saygı duymam gerektiğini hissediyordum.
Türkiye Cumhuriyet'i hiç bir Avrupa ülkesinin yapmadığı yardımları yaptı Güney Afrika Cumhuriyeti'ne. Felaket oldu ilk bu devlet koştu yardımlarına. Dost eli uzattı her fırsatta. Yüz çevirmedi, geri çevirmedi. Ama 1992'de kendisine verilecek olan Atatürk barış ödülünü, "Türklerin, Kürtlere karşı şavaşçı politika izlemesi ve insan hakları ihlalleri" gerekçesiyle reddetti Güney Afrika lideri. Filistin'in özgürlüğüne kadar dünya gündemini yakından izleyen Mandela'nın bu davranışı beni üzdü ve kendisine olan saygımı bitirdi.
