paranın insanı değiştirmesinden daha doğal ne olabilir ki? fakir edebiyatına hiç gerek yok. zenginim artık, elbette daha lüks bir arabaya binip daha şık giyineceğim. parfümüm daha farklı kokacak, daha lezzetli yemekler yiyebileceğim. zamanla çevrem değişecek, hayatımdaki tüm rutinler yeni bir düzene girecek. konuşmam değişecek zamanla, kurduğum cümleler, küfürlerim, gülüşüm, ve daha bir çok şeyim.
yani sırf birilerine hoş görünme adına neden hayatın en kaçınılmaz olgusu olan değişimden kendimi mahrum bırakayım ki. belki değiştiğimi kabul etmek çok kolay olmayabilir, zaten kabul ediyor olmamam bile değişimin kendisi değil midir?
