son dönemde artık ciddi bir şekilde dikkatimi cezbetmeye başlamış oluşumdur. MALUM EFENiM HASSAS GÜNLER YAŞIYORUZ diye başlayan diyalogların vazgeçilmez başrol oyuncusu daima atatürk olmaktadır. işbu cümleyle konu yerli yersiz siyasete çekilmeye çalışılmakta, zaten cinnet yurdumuzun her boku bilen güzide vatandaşları da siyasi bir tartışma açılsa da desteksiz sallasam diye kıvrandıklarından anında konuya büyük bir şevkle dahil olmaktadırlar. Konu önce ak partinin aklığına getirilmekte ondan sonraysa karışık bir halde; şeriat, milliyetçilik, ordu, laiklik, herkesin dini mi kendine yoksa tuttuğu mu, ordu gerçekten de big brother mı, türban mı yoksa büstiyer mi nev'inden kavram ve sorunsallar peşinsıra saçılmaktadır ortaya.
Atatürk'se tüm bu kavram ve sorunsalların ötesinde ve yukarısında olarak hepsini içermektedir. Öyle ki, şeriat dendiğinde atatürk'ün şeriatı kaldırdığı, laiklik dendiğinde atatürk'ün onu getirdiği, ordu dendiğinde atatürk'ün mareşal olduğu, türban dendiğinde atatürk'ün karısının ve annesinin başörtüsü, din dendiğinde atatürk'ün aynı zamanda hafız(!) olduğu, modernlik dendiğinde atatürk'ün şapkası ve cumhuriyet balolarındaki performansı, milliyetçilik dendiğinde atatürk'ün ezanı türkçeleştirmesi, modernleşmeyi saçmalamak olarak ele almamak gerektiği denildiğinde gene atatürk'in ezanın türkçeleştirmesi(!)nden bahsedilmektetir.
Bunun doğal sonucu olarak da bir süre sonra atatürk'ü gerçekten seven, veya sevmek zorunda olduklarından ötürü severmiş gibi yapan, fakat olaylara bir nebze de olsa tarafsız bakabilen herkesin, ciddi surette atatürk diye kusmaları an meselesi haline gelmektedir.
Bu entry de görüldüğü üzere sadece bir durum tesbiti olup siyaseten öznel hiçbir yorumu bünyesinde ihtiva etmemektedir!
