hazreti mevlana'nın sözü müydü yoksa bir kızılderili atasözü mü tam hatırlayamıyorum, şöyle diyordu: bir insan toprağa tükürdüğünde kendi annesinin yüzüne tükürmüş gibidir. newal, bir kadın. tüm savaşlarda en çok ağlayan, acı çeken, savaşın ızdırabını bedeniyle,ruhuyla yaşayan diğer kadınlar gibi bir kadın. gözünü kırpmadan masumları katleden savaş suçlularını da doğuranlar o kutsal kadınlar. bizler şu daracık topraklarda yaşamasını beceremeyen insanlar, o toprakları sahiplenen insancıklar, köpeğin sırtındaki pireler misali biz insanlar, burası bizim derken, burada senin yaşamaya hakkın yok derken, benden olmayanın canı cehenneme derken, kendi anamıza cariye muamelesi yapmış oluyoruz. hepimiz bu toprakların çocuklarıyız, yaşamaya ve yaşatmaya hakkımız var. bir insanı öldürdüğümüzde tüm insanlığı öldürmüş oluyoruz. bu kadim tevrat'ta da kuran'da da değişmeyen bir hakikattir. ama üzerinde derinlemesine düşünülmemiştir.birini öldürdün. karısını,evlatlarını ağlattın,onlar yetimlik ve kin içinde büyüdüler. sonra öc aldılar. o çocukların masumiyetini aldın, onların kini, senin kabilene ya da adı her ne ise bulunduğun topluluğa bir hınç dalgası olarak döndü ve tekrar sizden onlara, sonsuz bir fasit daire. tüm insanlığı, insanı beşerlikten, ahsen-i takvim olmaya götüren yolu çiğnedin. kalplerden merhamet ve sevgi duygusunu aldın. insanlığı öldürdün. newal bir kadın değil sadece. newal lübnan'dır, newal'in rahminde herkese yer vardı. ondan çıkan iblis'in tohumu bile olsa, newal, anavatan olarak onu da bağrına basar. çünkü çöp de, yine aslı olan toprağa döner ve onda yok olur. newal'in , lübnan'ın , masumiyetin, ırzına geçildi. ama arapların da dediği gibi savaş , ağırlıklarını bırakınca, vatan, kendisini lime lime edenlere bile kucağını açtı. bize, size,herkese bu ülkede yeterince yer var. annemizin şerefini çiğnemeyelim. ''hep beraber olmaktan daha güzel bir şey yoktur.''
