Herşeyi berbat etmek doğuştan bu yana yaptığım birşey. Bak bu zamana kadar çok sevgilim oldu. Ve her birinde bir pişmanlığım var, hep yarım kaldım ben. Hep özendim, hep yalnızdım. Verecek kocaman sevgim vardı, ama vereceğim kimse yoktu benim çevremde. Babamın işe yaramaz herif, yüksün sırtımda sadece zararsın demesi beni o kadar yaraladı ki zamanında unutamadım, beklentileri karşılayamadım hiç. Bana şu hayatta bir tek annem güvendi, bir tek o sevdi beni. Bende onu. Ben ondan öğrendim saflığı temizliği ve sadakati. Hep söylerdi bana yaklaşacağın insani iyi seç diye. Haklıydıda. Velhasılkelam ben saf duygularla büyüdüm. Herşey bitti sen çıktın karşıma. Sevdim, aşık oldum, değer verdim, başımın üzerine koydum ve herşeyden sakındım sakınıyorum seni. Herşeyini sevdim. Göz kırpmanı, gülmeni, duruşunu, sesini, konuşmanı ve ağız hareketlerini... Ezberledim. Çünkü ben sevdim, canımı verecek kadar sevdim. incittiğimde sabaha kadar oturup düşünecek kadar sevdim. Kabuslarım olana dek sevdim. Ayrıldığımızda gülümseyemedim. Yüzüm izin vermedi. Söyledim bunları bil diye.
