Okudugumda dahi beni duygulandiran basliktir. Bu baba; babamdir, babalarimizdir.
Babam yokluk icinde buyumus ve en korktugu seylerden biri de bizim parasal sıkıntılar cekip birilerine muhtac olmamizdir. Cocuklugumuz babamin frdakarliklari ile gecti. Sonra biz buyuduk, universite meslek hayati derken bilmem kac yasina geldik. Bir meslegim var ve cok sukur iyi bir gelirim de var; babacigim hala her konusmamizda paramin olup olmadigini sorar. Bir emekli maasi var sadece. Ama paraya ihtiyacim olsa gider birinden borc ister yine de yardimci olur. Baba kalbi denilen durumdur.
