fenerle son maçımız olan olimpiyat stadındaki maçta ben ankaradan kendisini semte ordanda ebesinin damındaki olimpiyat stadına zor atmıs biri olarak alkolden, güneşten ve yol yorgunluğundan turşuya dönmüş ve mayışmış şekilde otururken karşıma çıkan bence türk sinemasının en iyi yönetmenlerinden olan abimiz. selamımızı alması, ayak üsyü sohbet etmesi takdire sayandı. harbi anlamda tribün kovalayan beşiktaşlıların kült karakteri olan bekir abi de içimizden biridir sanki. kader için, 3. sayfa için, yazgı için çok sağol büyük üstad. testislerini kızlar yesin. yerel öykülerle evrensel hikayeler anlatmaya aynen devam !
