Babasını sevmeyen insanın soysuz olduğu gerçeğidir.
Baba, atadır ve ne olursa olsun, nasıl olursa olsun sahiplenilmelidir. baba bazen lütuf, bazen imtihan bazen de rabbin ıslahatının yeryüzünde zuhur etmiş halidir.
Ben de sevmezdim babamı. Hele hele bi toplum içinde rezil etme huyu vardı ki, düşman başına. Parası çokken bile bizden kısar, eve alınacak eşya için çıkartmadık rezillik bırakmazdı. Vurdumduymazlığı da cabası. E naapalım, adam ilkokulu bitiirmiş, gitmiş yatılı okula, taa ki ünibersiteyi bitirene kadar. Ailesinden uzakta gördüğü ancak o kadar olmuş. Ağladığını hiç görmedim. Annem iki kez görmüş. ilki annesi öldüğünde, ikincisi ben üniversiteye giderken otobüse bindiğimde. Hala aksi, hala geçimsiz. Yalnız şu var; eski zamanlarda sen adam olman eşşoleşşek diyen adam, şu an gurur duyuyor benimle. Şu an otuzbeş yaşındayım, ölse kendimi unuturum
Sevin babanızı sevin. Baktınız olmuyor, kendinizi onun yerine koyun; illa ki bu davranışının bir nedeni vardır.
