asla senin istediğin gibi olamayacağım, elimde değil. aslında öyle olmak iyi olurdu, arkamdan deli demezlerdi ama olmuyor işte. benim beynim hala bazı konularda gelişmedi, gelişemiyor. aslında düşününce bazı şeylere de iyi katlanmışım gibi geliyor, ona rağmen şu günkü düşünce yapımdayım. hem ben senin sözünü yine dinlerim, zamanında geleceğimi bile karambole atmaya çalıştığın halde. üniversiteden dört yılda mezun olabildiğim için ne kadar duacıyım hiç kimse bilmez, hele ki bu uğurda verdiğim savaş düşünülürse. tabi önce başlayabildiğime dua ediyorum, sonra her yaz çıkan krizleri atlatabildiğime. şu okulu bile doğru düzgün kendim için bitiremedim ya, içim acıyor. Tamam seviyorum ama girerken bile pek heyecanım yoktu, şimdi ise başkalarının hislerine katılıp belki hislenirim diye uğraşıyorum öyle. yine de seviyorum seni, ben gibisin işte saman alevi gibi sinirin var, o masadan boğazıma yemek dizilerek kalkmalarım azaldı son zamanlarda ama şimdi de nutuk çekmelerin başladı. uyuz oluyorum, tabi bende alışmadın öyle başarısızlıklara. oreja dedin mi dersine çalışan, etliye sütlüye bulaşmayan, sessiz, içine kapanık biri geliyordu herkesin aklına. oreja bu zamana kadar hep yuttu, ama o yutmaz, ben de onun kadar asi olsam da kendimi o kadar dizginlemeyi öğrendimki umursamaz oldum, salladünyayı gitsin diyorum hep. o krizleri hep annemle yuttuk. ama o yutmuyor, aslanım benim! işte oreja da böyle olsaydı da görseydin sen, ama o kavga çıkmasın, tonlarca laf dinlemek zorunda kalmasın diye hep boğazına düğümler laflarını, başını yere eğer. babalar günün kutlu olsun, hakkını ödeyemem her ne olsa da. şu gün hiç kimseye karşı aciz değilsem senin sayende, hem maddi hem manevi. ne olsa da bir dediğimizi iki etmedin hiç, o yüzden çok söz söylemeye de hakkım yok. ya ahlaksız, şerefsiz olsaydın başka baba kılıklar gibi? o yüzden ne olsa da seviyorum seni.
