Evlilik, yalnizca esler arasinda olan bir muessese olmadigindan, bir bakima hakli bir soylemdir.
Sen sanirsin ki sadece sevdigin insanla evleniyorsun. Oyle bir sey yok. Onun akrabalari ile de muthis bir bag olusuyor. Bu noktada asiri derecede icli dısli olmak sorun yaratabilir. Neticede kendi ana babamizla bile sorun yasayabiliyoruz. Kaldi ki huyunu suyunu ogrenmeye calistigimiz insanlarla sorun yasanmasi son derece olagan bir durum. Saygi sevgi tamam eyvallah bunlar olmazsa olmaz. Ancak biraz mesafeden kimseye zarar gelmez. Mesafe derken davranislara dokulen bir mesafe degil. Belki de gercek anlami ile mesafe... ne dedim ben boyle ya, neyse.
Dün bir arkadasimdan dinledigim ornegi paylasmak istiyorum: kiz evlendi ve esinin ailesi ile ayni binada altli ustlu yasiyorlar. Dun sabah kayinvalidesi ile visne receli yapiyorlarmis. Kediler gelmis o sirada. Arkadasim da kalkmis kedileri bahceden cikarmis. Kayinpederi bunu gormus ve demis ki; "o pis ellerinle visnelere dokunma" kiz da epey uzulmus. Uzuntusu yuzune yansiyinca kahvaltida mutsuz gorunmus ve esi ile sorun yasamislar.
Simdi bu ornekte de goruluyor ki; kendi babamiz bize boyle bir sey dese kolay kolay dokunmaz bize bu soz. Ancak yeni yeni alistigin kayinpederinden bu lafi duymak insani uzer mi, evet uzer. Gibi.
Sorarim size arkadaslar: bu kizcagiz ayri eve cikmak isterse kezban midir? Bence degildir.
