normal şartlarda ufak tefek kazalar yapmak, sağa sola çarpıp ıvır zıvır devirmektir. ama tabi normal şartlarda!
benim olayım ise bambaşka. çünkü benim yaptığım şey sakarlık değil.
bilirkişiler de ne diyeceklerini bilmediklerinden kısaca "doğal afet" diyorlar.
böyle deyince sürekli bir yerleri kırıp döküyorum sanılmasın.
nadiren oluyor, ama bulunduğum yerden kasırga geçmiş gibi iz bırakıyorum ardımdan.
mesela bugün pişi yapıyordum (bkz: pişi). elimde de maşa vardı ama aslında o an bir işime yaramıyordu.
(hayır koy kenara değil mi? yok! illa bir felakete yol açacağım ya, elimde tutuyorum! neyse...)
maşayı tavanın içine düşürdüm ben. o arada yağ sıçradı -ki yağın sıçrayış anını görüyorum-
ayağıma gelecek diye akrobatik hareketler yaptım, dengemi kaybettim.
elimi bir yere dayadım, dayadığım yer hala altı yanmakta olan tavaydı.
elimi tavaya yapıştırmak suretiyle bir güzel yaktım.
sonra o anki acıyla elim kolum karıştı, yine tavaya çarptım.
tava kaydı, yağ ateşin üzerine doğru sıçradı.
ateşe bir haller oldu perdeye sıçradı.
perde alev aldı ve yanmaya başladı.
mutfak bir anda savaş alanına döndü! çığlığıma annem geldi, dehşete düştü kadın.
çünkü tüm bu saydıklarım sadece 5 dk içinde gerçekleşti...
hayır bıraksaydım yağ sıçrasaydı ayağıma değil mi? ne olurdu yani?
en fazla 2 3 damla yanık oluşacaktı, o da birkaç gün içinde geçecekti...
lanetli miyim ki ben acaba?
allah benim belamı vermiş bence.
