arkadaşımın 3 yaşındaki kızıyla bugun akşama kadar gezdik dolaştık, günümüzü gün ettik. pamuk şekeri yerken burnuna yüzüne bulaştırıp küçücük elleriyle çubuğu tutmaya çalışması beni benden aldı.
yıllar önce hep bir kızım olsun hayalleri kurar, bu hayalleri beraber kurduğum kişiye inanır kızımı omuzuma alıp maça bile götüreceğim derdim.
yüzümdeki şişliklere eliyle dokunup geçicek şimdi onlar, öperim geçmezse dedi minik melek.
farkettim de içim nasıl kararmış ne kadar sevgiden uzak, yalnız bir adama dönüşmüşüm, sırtımdan yediğim her darbe siktir et kafana takma diyenlere inat nasıl da insanlığımı alıp götürmüş.
benden iyi bir baba olurmuş onu farkettim bugun.
