dun gece eve dondum. hep yanima bi kiyafet alirdim gelirken hatta onu almadigim bile oluyordu. ya biriyle bulusmak icin gelmem gerekiyordu eve ya da parasiz kaldigim sureyi burda gecirmek icin.ilk defa uzun bir sureyi burda gecirmek icin geldim. gerci o bile belli degil simdilik. ama 2 valiz 2 el cantasiyla geldim dun gece eve. hayal kirikligi miydim, memnuniyet miydi evdekilerin hissettigi bilemiyorum simdilik. yaklasik 4 yildir hayvani derecede para harcadilar bana. ama gercekten ucuk paralar bunlar. sevgilim bu paranin belki de yarisindan aziyla okulu bitirdigini soylediginde kendime aciyorum. amacsizim ulan bildigin ne idugu belirsizim.
universiteye basladigim gibi ev tutturdum anneme. yurtta kalmam dedim. tuttular. dayadilar dosediler. 1 donem tek yasadim. ama nasil yasamak. elektrik faturasini odemeyip 1 hafta boyunca telefonu pcyi konu komsuda sarj ettirdim. evimde 4 renk makarna suzgeci vardi ama ben 1 kilo mandalinayla 1 hafta yasadim. sonra bi ev arkadasim oldu. ev sahibim sevmedi onu . kontrat yenileme zamani gelince dedi ki ya sen tek kalirsin ya da cikarsiniz evden. gururluyuz ya sen git istemiyolar seni diyemedim. ciktik evden. daha cirkin bi eve tasindik esyaliydi diye sattim annemlerin ozene bozene aldiklari esyalari. 1 ay sonra ev arkadasim memletine dondu birakti beni mal gibi. gikimi cikartmadim. evin kirasi faturalar derken harcadiklarimla birlikte yetmemeye basladi. ki kredi karti denen illete bulasmakla en buyuk hatalarimdan birini yaptim belki de. ise girdim. 2 haftada 1 gun izinle kopek gibi calistim. yetmedi cift vardiya calistim. calis dediler calistim. ama ayni parayla. neden fazlasini istemedim bilmiyorum. diyemedim yine kimseye bisi.
bir gun isyerinde cok kotu dustum. o zamana kadar her ise kosturuyorum diye hep seven patronum kicini bile kaldirip bakmadi noldu diye. ertesi gun kalktim yine ise gittim. ama topalliyorum. sirt ustu kotu dusmustum cunku. o gun eve gittim agladim deli gibi. annemleri aradim agladim. ilk senemde tek yasarken evimden cikmayan dost dediklerim bile arayip sormuyordu artik. dunya cikar dunyasiymis bir daha anladim..
o isten bi bahane uydurup ayrildim sonra. baska eve ciktim. tek yasamak gina getirmisti. 4 kisi yasadik bir donem. sonra onlar mezun oldu ben yine pic gibi kaldim. aptalim sanirim ya da hic sonunu dusunmuyorum olayin. ki eski evimde neti kapatmayip komsuya birakmistim. onlarda odememisler faturalari. yaklasik 2 milyara yakin avukat masrafiyla bi yuk olustu. annemler odedi ama nasil gunlerdi sormayin yani. evet sorumsuzun dibiyim.
simdi tasindigim yurttan eve dondum. giderken goturdugum hic bisi yok yanimdakilerin icinde. o kadar masrafi emegi hep heba ettim. ki okul bile 1 yil kadar uzadi.. belki de 1.5 yil olacak.. bilmiyorum. okuli bitir de ise girdiyen insanlar var cevremde artik.. kimsenin daha fazla tahammulu imkani yok sanirim artik bana ve beraberimde getirdiklerime.. iyi insanim aslinda da dogru zamanda yanlis tercihlerim oluyor hep. hep kotuyu seciyorum. kolaya kaciyorum.. bu da benim pis bi yasam tercihim. degissin istiyorum artik. biri beni uyandirsin ya da ne biliiim bak su an her sey sifirlandi yasa simdi bakalim nasil yasicaksin deseler yemin ediyorum daha iyi bi insan olabilirim. herkes ve hersey icin daha iyi biri. kendim icin de oyle...
butun bunlari kardesimin lys sinavindan cikmasini beklerken yaziyorum.. heyecanliyim.
