'Kukla' isimli eserini okumakta olduğum yazar. ilk kez kendisinin bir kitabını okuyorum. Bugün başladım ve 200 sayfayı zorlanmadan okudum. Bu iki anlama geliyor benim için: birincisi kitabın dili insanı yormuyor, ikincisi ise evet, malesef anlatım çok yüzeysel. insanı akıcılığının yanında derin derin düşüncelere sevkedecek bir dil yok bu kitapta. Belki de ben bir polisiye romandan çok fazla şey bekledim, bilemiyorum. Dolayısıyla anlam veremedim, hem aslında tabiri caizse ittire kaktıra bitirilecek bir kitap hem de bir solukta okunuveren bir kitap. Sanırım yalnızca olayı merak ettiğim için kitabı elimden bırakamıyorum. Yoksa bu anlatımla kitabın bu kadar süre bana arkadaşlık etmesi mümkün değil.
Büdüt:kitap 200'üncü sayfadan sonra efsane bi' şeye dönüşüyormuş meğersem. Üstteki yazı da daha kitabın başında bik bik konuşan bana ders olsun, dursun böyle.
