şarkılarındaki her bir kelimede sıcaklığını, sevecenliğini hissettiğimiz adamı hiç yakından göremedik, anılarımız hep hayal meyal. bizi hiç görmedi o da, ama öyle işledi ki içimize, onun o büyük babacanlığını yakından görmek istedik hep. en fazla kasetlerle cdlerle dokunabildik o en güzel adama. diyorum ya; yine de işledi içimize. o derin bir ah çekti, bizim içimiz yandı. o artık sigarayı üç pakete çıkardı günde, biz dördüncüyü açtık. terk edildik; 'gözlerime ağlamayı öğrettim' dedik. annemizi özledik; 'saçlarına yıldız düşmüş koparma anne, ağlama' dedik. babamızı özledik; 'sana gelmek istiyorum, kovma beni dergahından' dedik. fark ettik ki biz kalbimiz olduğunu ahmet kaya şarkılarıyla anlamışız. ve anladık ki onu bizden koparmaya çalışanlar sadece kendilerini ondan mahrum edebilmişler, bizi daha da çok bağlamışlar ahmet abi'ye...
