burada sorun cocugun kuran okuması degil, travmaya maruz bırakılmasıdır.
tıpkı aile baskısı ile istemedigi-sevmedigi seyleri yapmaya zorlanan cocuklar
gibi.bu cocuk daha dort yasında, neyi sevip sevmeyeceginin bile ayırdına varacak
bilincte degil.her insan yavrusu ya da daha genelde her canlı gibi yeni gozlerini
actıgı dunyaya ilgi gostermeye calısıyor. burada cocugun bu ilgisi somuruluyor.
dort yasındaki cocugu yedirirsin-icirirsin-giydirirsin, bakımını ustlenirsin.
sonra o cocuk sen ne dersen yapar, onune ne koyarsan onu okur. eline top verirsin
topla oynar, tabanca verirsin tabancayla oynar. onun icin o yasta hersey oyun,
her nesne oyuncak. meraklıdır,gider prize parmagını sokar. cocuk bu.
ha bu cocuk eriskin olur, resit olur, kuran-tasavvuf vs. ilgisini ceker
kendini dine verir,bu onun kisisel ozgurlugudur, kimse karısamaz.
ve o insan saglıklı bir ruh haline sahip olur cunku kendi iradi secimidir.
baskalarının ozgurlugune saygı gosterir, topluma uyum saglamakta zorlanmaz.
burada cocugun onune secenek koymama durumu sozkonusu.bu cocuk belki ilerde
seriat duzeni isteyecek, gerekirse onun icin terorist bir eyleme kalkmaktan
cekinmeyecek. belki ailesi daha masum dusunuyor boyle bir niyeti yok ama
o cocuk eriskin oldugunda anası babası belki olmus olacak.ve hastalıklı
bir insanı topluma kazandırarak bu dunyadan gocecekler. benim cocugum,
istedigim gibi yetistiririm savunması yapamazsın.sen cahilsen cocugunda
cahil mi olsun? sonucta hicbir aile cocugunun kotu bir duruma dusmesini istemez.
onemli olan cocukları ozgur olarak yetistirmek, kendi kisiliklerini
bulmalarını-olusturmalarını saglamaktır.
