Cahiliye toplumlarında iyi insanlara karşı çok yanlış ve acımasız bir bakış açısı hakimdir. insanlar, güzel ahlaklı olduklarını gördükleri kimselerin, kendilerine nasıl davranılırsa davranılsın, bu ahlaklarından ödün vermeyeceklerini hissettiklerinde, onların bu özelliklerini suistimal etmeye yönelik bir tavır içerisine girerler. Nasıl olsa bu insandan bana zarar gelmez, Nasıl olsa o buna birşey demez, Nasıl olsa alttan alır, Nasıl olsa nazım geçer, Ben ne yaparsam yapayım, nasıl olsa bana kötülükle karşılık vermez, Nasıl olsa sabırlı, hoşgörülü, affedici bir tavır gösterir ya da Bir şey olursa nasıl olsa ben bu insanı çok kolay idare ederim, istediğimi yaptırmaya çok kolay ikna ederim gibi bir bakış açısıyla, bu gibi insanların iyi niyetlerinden istifade etmeye çalışırlar.
