AK parti iktidarı zamanında gündeme gelen proje. sağlık sisteminde onlarca yıldır süregelen ve kronikleşen, hastayı da,sağlık çalışanını da canından bezdiren sorunların çözülmesi için 2002-2003'de başlatılan iyi niyetli çalışmalardır. Geçen yaklaşık 5 yıllık zaman içerisinde, hastalar lehine çok öenmli yenilikler ve değişiklikler getirilmiştir. Aslında meslenin özü, özel işletme matığının devreye sokulmasıdır. insanlar eskiden neden devletin sağlık kurumuna değil de özele gitmeyi tercih ediyorlardı sorusunun cevabı da burdaki yaklaşımı ifade etmektedir. insanlar elbette ki,karşılanışından uğurlanışına kadar geçen süre için özel sağlık kurumlarını tercih etmektedir. rekabet koşulları şu anda da hala devlet kurumları lehine olmasına rağmen,bu oran birbirine yaklaşmıştır. devlet de özel kurumlarla rekabet etmeyi öğreneceği bu süreçte, hasta memnuniyetini ön plana çıkartacaktır. sosyal güvenlik şemsiyesi dışında kimsenin bırakılmaması, isteyen herkesin istediği özel ya da kamu sağlık kurumuna başvurabilmesi,ssk'lıların ilaçlarını hastanelerde saatlerce kuyrukta bekleyerek değil, özel eczanelerden alabilmeleri, devlet hastanelerinde getirilen kalite standartları, hekim seçme özgürlüğü, hasta hakları gibi kamu için yeni ve hazmı zor kavramların uygulamaya sokulması hastalar için çok olumlu ve memnuniyet verici gelişmelerdir. işin sağlık çalışanı tarafına baktığımızda ise, orda da TCK'nın getirdiği ağır mal-practice yaptırımları, sosyal güvenlik sisteminin ödemelerini hastanelere zamanında yapamaması gibi birtakım poblemler yaşanmakla birlikte, sağlık çalışanları aldıkları döner sermaye payları ile maddi olarak istenilen düzeyde olmasa bile,5 sene öncesine göre daha iyi durumdadır denebilir.
Sağlıkta dönüşüm projesinin önemli bir ayağı da hasta ile hekim arasında para ilişkisini kırmaktır. Muayenehanecilik sistemi, özünde hekimi de rahatsız eden, ancak para kazanmak için mecburen yapılan bir şey iken, bugün birçok hekim devletde de iyi paralar kazanabildiği için muayenehanesini kapatmış ve tam gün devlette çalışmaya başlamıştır.Bu hem hekimin sosyal hayatını olumlu etkilemiş,hem de hastaları muayenehaneye gitmeden işinin yapılmayacağı yargısından ve derdinden kurtarmıştır.
Bir diğer önemli aşama ise aile hekimliği sistemidir. Aslında batıda birçok ülkede şikayet konusu olan aile hekimliği konusu ülkemiz için de henüz oturmuş değildir.o nedenle aile hekimliğinin yaygınlaştırılma süreci uzadıkça uzamaktadır. sevk zincirinin olmayışı, birinci basamakta pratisyen hekimin yazdığı bazı ilaçların sosyal güvenlik kurumu tarafından ödenmeyip, illa uzman hekim istenmesi gibi uygulamalar aile hekimliğinin etki kapsamını daha başlamadan daraltmaktadır.
Sağlıkta dönüşümün önündeki en büyük sorun ise, devletin sosyal güvenlik sistemindeki açıklardır.Bu açıklar dolayısıyla devlet, bütçesinin önemli bir kısmı, sosyal güvenlik sistemini sübvanse etmeye ayrılmaktadır. Dolayısıyla,sosyal güvenlik kurumu son 15 senede derinleşen maddi yapısının bozukluğu nedeniyle, özellikle kamu hastanelerine olmak üzere ödemelerini zamanında yapamamaktadır. Arkasında güçlü bir ekonomik yapı olmayan bir sağlık sistemi de,her türlü iyi niyet ve gayrete rağmen ağır aksak gitmeye mecbur ve mahkumdur.
