böyle birşey miymiş ölmek..
ruhumun son nefesimle birlikte bedenimden çıkıp havaya karışmasını izleyeceğim.
herşeyi tamamlayamadım hayalini kurduğum. en güzelleri olmadı.
yarım kalanlara vakit ayırırdım sadece eğer biraz daha zaman verilseydi.
neden içimde hala heves varken beyaz elbiseli bir kızla sadece beyaz elbise giydiği için yürümedim ki bir yaz günü uzun uzun. ya da hoşlandığım sayısız kızdan birkaç tanesine dahi çok güzel olduklarını söylemedim. vakit yaklaşıyor biliyorum. inan bu kendime sorduğum bu sorular yaşadıklarımdan daha büyük.
bir evsizin karnını doyurmadım hiç. soğuğa basmasın diye birşey vermedim ayağına. o soğukta bir köşede uyumuş bütün evsizlerin sorumlusu benmişim gibi hissediyorum şu an.
güldüğüm, eğlendiğim her dakika için utanıyorum. dünyanın en dibinde ben olmalıydım ki kalbim rahata ersin. tanrı şu an sorsa ne derim bilmiyorum. birkaç yıl daha istemeye yüzüm olur mu. annemi üzdüğüm zamanlar aklıma gelince azap çekiyorum. o kadın haketmiyordu en ufak hüznü dahi. hayırlı çocuk değildim. doğaldır ki büyüyünce de adam olmadım. ama şu an istediğim şeyi yaşıyorum. yalnız ölüyorum. hayatım boyunca yaşadığım gibi. şükürler olsun sana tanrım. Sabâ makamındaki çağrınla onurlandım. senin herkesle olduğunu tekrar anladım. evet yalnız ölmüyorum sen varsın. hayır kaldıramam birkez daha. o kadar büyük bir insan değilim ben. onca yıllık hayatımın her anında tekrar tekrar anladım bunu. büyük bir insan değilim ben. küçük bir çocuğu mutlu edemediğim gibi zararım da kendime oldu. kötü birisi olmadım hiç. son dakikamı yaşarken en büyük tesellim bu. kimse hayattan benim yüzümden eksilmedi. bir hikaye bitiyor şu an. denizleri dolduracak kadar hayal, kum taneleri kadar düşünce ve bütün yaşanmışlıkların son sayfası saniyeler sonra kapanacak. sona ermemiş şeyler var. var olsunlar..
