Yarın sınavım var. hasta olduğum için çalışamadım ve büyük ihtimal kalacam ve yaz tatilimin amina koyacam gibi duruyor.
gelgelelim ki böyle sikik bir hayatta bir sınavdan kalmak ne kadar büyük bir sorun teşkil edebilir ki?
hep kendime şunu dedim. hadi şu sınavı gec sonra tatil senindir , hadi şu engeli gec sonra mutlusun , şu işi de hallettin mi tamamdır. bu sınavı da gecersen hayat başlıyor be oğlum.
ama öyle olmadı.
sonra arkama dönüp baktığımda hayatın aslında bu sınavlardan bu engellerden ibaret olduğunu gördüm.
ve hicbir zaman düşündüğüm gibi mutlu olamadım.
her zaferin ardından önüme çıkan engel , her geçilen sınavın arkasından yeni bir sınav.
beni yordu. cok yordu. Bazı şeylere dayanacak gücüm de kalmadı.
türlü türlü hastalıkla aynı anda baş etmeye çalışmak beni yordu. annemden babamdan yani ailemden uzakta koca şehirde arkadassiz tek başıma yasamak beni yordu.
yoruldum sözlük.
en basta demiştim. yarin sınavım var. bu seneki tüm sınavları geçtim. ama bundan kalacam. Çünkü hayattan bir beklentim kalmadı. canın sagolsun be oğlum diyorum kendime.
