Ekim 1954te, Ernest Hemingway Edebiyat alanında Nobel Ödülüne layık görüldü.
1972 tarihli Hemingway: The Writer as Artist adlı biyografide de yer alan Nobel kabul metnini aşağıda bulabilirsiniz:
Konuşma yapmak gibi bir hünerim yok ve ne kuvvetli bir hitabet yeteneğine sahibim ne de retoriğe hükmüm geçiyor, yine de verilen bu ödül ve cömertlik için yöneticilere, Alfred Nobele teşekkür etmek istiyorum.
Bu ödülü almamış büyük yazarların olduğunu bilen bir yazar, ödülünü alçakgünüllülükten başka hiçbir şekilde kabul edemez. O yazarların listesini yapmaya gerek yok. Sanırım buradaki herkes kendi kanaati ve vicdanı doğrultusunda bir liste oluşturabilir.
Büyükelçiden, bir yazar olarak yürekten geçenleri aktaran bir konuşma okumasını istemem imkânsızdı. Bir adamın yazdıklarının içeriğinin hemen farkedilmesi mümkün olmayabilir, ki bu bazen işe de gelir; ama sonuçta yazı oldukça açıktır, ve kişi yazdıkları ve sahip olduğu bir derece simya sayesinde var olabilir veya unutulur.
Yazmak, en iyi haliyle, yalnız bir yaşamdır. Yazarlar için yapılan organizasyonlar onun yalnız olma durumunu hafifletiyor, fakat sanmıyorum ki yazma yetisini geliştirsin. Yalnızlığını dağıtınca yazar genel itibarını arttırsa da çoğu zaman işini bozuyor.
Çalışmasını yalnız yaptıkça ve eğer ki yeteri kadar iyi bir yazarsa her gün ebediyetle, ya da onun yokluğuyla, yüzleşmek zorunda.
Hakiki bir yazar için her kitap yeni bir başlangıç, erişebileceğinin ötesini hedeflediği yeni bir denemedir. O, daima daha önce yapılmamış ya da denenip başarılamamış işlere girişmelidir.
Sonra belki, şansı da yaver giderse, başarılı olacaktır.
Daha önce iyi yazılmış metinleri başka türlü yazmak tek yeterlilik olsaydı edebi eser vermek ne kadar da kolay olurdu. Öyle mükemmel yazarlar var ki geçmişte, bir yazarın uzanabileceği uçları çoktan geçmiş bulunmaktalar, kimsenin erişemeyeceği noktalarda dolaşıyorlar.
Bir yazar için fazla uzun konuştum. Yazarın işi söylemek istediklerini yazmaktır, konuşmak değil. Tekrar teşekkür ediyorum.
