geldiğinde yazdı, havalar oldukça sıcaktı... küresel ısınma denilen bela sanki gıcıklığına bir tek türkiye'de yaşanıyor gibiydi...
sıcakların bünyeye verdiği rahatsızlıkla kendimizi deniz kenarlarına attık, hafta içi beşiktaş sahili, hafta sonu kadıköy'de seyrettik bogazı birleştirerek gözlerimizi...
işte o zamanlar başladık hayaller kurmaya, sen "lütfen ilerisini çok düşünme, korkuyorum" derdin, ben ise "korkma, yanındayım dün, bugun ve sonsuza kadar" diyerek korkularını yeniden hayallere dönüştürürdüm...
havalar yine küresel ısınma ile etkisini soguklara bırakmaya başladı... biz yine sahilde ruhlarımızı bir birine değdirerek dinlendiriyorduk... rüzgar tenimize vurup üşüttükçe bizi bir birimize daha sıkı sarılıyorduk... sen üşüsen ben donuyordum, sen yine bakışlarınla isıtıyordun içimi...
artık iyice sogumaya başladı havalar, gündüz güneşine aldanıp ince elbiseler ile dışarı çıkanlar akşam üşümeye başlıyor... sahilde de durulmuyor artık rüzgar birbirimize sarılmadığımız için kanımızı donduruyor... zaten içimi ısıtacak bir bakışında olmuyor bu buz gibi bankta...
haydi kıralım hayallerimizi... ikimizde üşümeye başlıyoruz çünkü, birbirimizi ısıtmayacağımızda kesin artık... haydi kıralım hayallerimizi ve tek tek sarmalayalım etrafımızda... herkes kendi hayalleriyle sarmalasın kendini üşümeyelim...
taşlaşmış kalbine de değdir hayallerini onuda erit biraz, kır hepsini acımasızca yak hiç düşünmeden... gözyaşlarını yaktığın hayallerin ile kurut... haydi kıralım hayallerimizi, kış geliyor üşürsek donarız... donarsak ölürüz...
