Hızlı başlayan şeylerin aynı hızla biteceğini öğrettin bana. oysa ben savunmasız bir çocuk saflığıyla kapılmıştım rüzgarına; nereye savursan oraya sürüklenmeye razıydım; hem de hiç şikayetsiz, hiç sorgusuz sualsiz. uzun bir ardan sonra kahramansız kalmış hayatımın kahramanıydın. sen benin kahramanım olmuşken benim senden tek istediğim hayatında önemli biri olmaktı. belki olmuştum; ama sonunu hesaplamadan kendimce masum bir oyun oynadım. aslında niyetim kısa kesmekti ama kontrolümün dışına çıktı her şey. ve sen beni öyle hızlı savurdun ki; ben hayatım dahil olmak üzere her şeyimle param parça oldum. seni hayatımdan böyle çıkarmaya ne gücüm ne niyetim vardı. ama her şeyi değiştirecek de gücüm yoktu. bana bundan sonra düşen seni beklemek oldu. bekliyorum belki zamanı gelince tekrar kahramanım olmak istersin...
