insan normalde küçük olan memleketini haberlerde veya internette gördüğünde sevinir, biraz gururlanır. Uzaktasındır çünkü memleketinden ve özlem vardır içinde. Işte 13 mayıstan sonra ben ne zaman görsem 'soma' yazısını sevinemiyorum. Gerçekten tuhaf bişey, ailen var orada ama artık duymaya bile tahammül edemeyecek dereceye geliyorsun.
Arkadaş ortamında ve daha çok yeni tanıştığın insanların yanında ağzından 'somalıyım' çıktığında seni sorguya çaşlıyorlar. "tanıdığın var mı?". Var mna koym var. Onlar hepsi abim benim, göt kadar yer soma illa ki gördüm hepsini. Çay bahçesinde, banka sırasında ya da camiide; ama gördüm işte bir şekilde.
Daha önce de uzun süre uzak kaldığım oldu somadan, bu sefer farklı yalnız. Otobüs saati yaklaştığında içimi kaplayan sevinç yok bu sefer. Tek heyecanım aileme kavuşmak. Insan doğup büyüdüğü şehri özlemeyebiliyormuş.
